امتیاز
5 / 0.0
خرید الکترونیکی (TEXT)
مطالعه در اپلیکیشن فراکتاب
ت 7,000
نظر شما چیست؟
عنوان فلسفه نوافلاطونی که امروزه در اغلب کتابهای رایج تاریخ فلسفه ـ اعم از فارسی یا خارجی ـ مورد استفاده قرار می گیرد، در واقع اصطلاح بالنسبه جدیدی است، زیرا قبل از قرن هجدهم میلادی به هیچ وجه به کار نمی رفته است. تا آن زمان تمام متفکرانی که اندکی صبغه افلاطونی داشته اند، بالسویه افلاطونی نامیده می شده اند. مسلمانان نیز ـ اعم از ایرانی یا غیر ـ بیشتر از کلمات اشراقی و اشراقیون در مقابل مشائی و مشائیون استفاده می کرده اند. ظاهراً یک معلم انگلیسی به نام طوماس تایلِر که مترجم تاسوعات افلوطین بوده، اصطلاح نوافلاطونی را ابداع و به سال 1787 آن را به کار برده است. به عقیده او افکار افلوطین وجوه تفارق زیادی با افلاطون داشته و برای نشان دادن این تمایز، اصطلاح نوافلاطونی را مناسبتر دانسته است، خاصه که اخلاف افلوطین به مرور بیش از پیش از سنت اصلی افلاطون فاصله گرفته بوده اند.
کتابشناسی ملی :
4085586
شابک :
978-964-426-867-0‬
سال نشر :
1394
صفحات کتاب :
595
کنگره :
B188‫‭/م3‮الف‬7 1394
دیویی :
180

کتاب های مشابه افلاطونیان متاخر